Een aantal elementen speelt een rol in het ontstaan van ontspoorde zorg:

• Er is sprake van een langdurige zorgvraag: ouderen verblijven steeds langer in de thuissituatie, zelfs als ze zwaar zorgbehoevend worden.
• Je kan je als mantelzorger verplicht voelen om de zorg vol te houden. Soms wil de oudere niet dat er externe hulp ingeschakeld wordt, maar ook jij als mantelzorger kan daar afkerig tegenover staan. Een beweegreden is soms 'mijn ouders hebben indertijd ook alles voor mij gedaan, ik wil nu iets terugdoen' of ‘we hebben beloofd altijd voor elkaar te zorgen’.
• Als mantelzorger neem je dikwijls verschillende rollen op: je bent niet alleen zorgdrager, maar je hebt misschien ook nog een eigen job, een eigen gezin dat je aandacht vraagt, hobby’s die je wil uitoefenen, … . Als de zorgtaak teveel tijd en energie in beslag neemt, kom je soms niet aan al die andere zaken toe.
• Omgaan met een persoon die ziek of afhankelijk is, vraagt heel wat kennis en vaardigheden: wat doe ik als mijn vader met dementie de hele dag door dezelfde vraag stelt, hoe kan ik mijn vrouw het beste op het toilet helpen, hoe zal mijn broer evolueren na zijn hersenbloeding, ... . Als mantelzorger ben je vaak niet voorbereid op de zorg die op je afkomt.
• Je relatie met de persoon die je verzorgt, verandert ook: waar je vroeger eerder een gelijkwaardige positie had, is er nu vaak een onevenwicht. Vb. je partner die altijd voor je klaarstond, is door een trombose sterk zorgafhankelijk, waardoor de rollen omgekeerd zijn en jij nu voor alles moet instaan.
• De vele zorg die je opneemt, wordt niet altijd erkend door je omgeving. Vaak wordt het maar als ‘normaal’ aanzien dat je alle taken opneemt en een deel van je eigen leven aan de kant schuift daarvoor. Het ontbreken van een schouderklopje of een ‘dankjewel’ kan de draaglast extra zwaar maken.